Δεν είναι λίγες οι φορές που συλλαμβάνεται κάποιος έχοντας στην κατοχή του μικροποσότητες ναρκωτικών.
Αν όμως κάποιος συλληφθεί με μια τέτοια ποσότητα, τότε τι έχει να αντιμετωπίσει?
Παρακάτω ακολουθούν οι συχνότερες ερωτήσεις που τίθενται μαζί με τις απαντήσεις τους.
1ον.Είναι παράνομη στην Ελλάδα η κατοχή ναρκωτικών ακόμη και σε μικροποσότητες
ΝΑΙ, είναι παράνομη. Σε αντίθεση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, η κατοχή μικροποσοτήτων είναι πράξη παράνομη και διώκεται ποινικά.
2ον. Γίνεται διαχωρισμός σε σκληρά και μαλακά ναρκωτικα
ΟΧΙ, με την ισχύουσα Νομοθεσία δεν διαχωρίζεται η κατοχή για παράδειγμα κοκαίνης ή χασίς. Η κατοχή τόσο της μίας όσο και της άλλης είναι εξίσου παράνομη και οι επιπτώσεις είναι οι ίδιες.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι δεν γίνεται νομικός διαχωρισμός στις ποσότητες, αφού αυτός που κατέχει χασίς αντιμετωπίζει θεωρητικά την ίδια ποινή με αυτόν που κατέχει κοκαίνη, στη συνείδηση του Δικαστηρίου υπάρχει πάντα ένας άτυπος διαχωρισμός του κάθε ναρκωτικού, ανάλογα δηλαδή με την βαρύτητά του ως προς την επιμέτρηση της όποιας ποινής.
Ωστόσο, αυστηρά από την άποψη του Νόμου, πράγματι, αν κάποιος συλληφθεί με μια ποσότητα που αποδεδειγμένα εξυπηρετεί τις δικές του ανάγκες, τότε είναι αληθές ότι αντιμετωπίζει το ίδιο πλαίσιο ποινής, ανεξαρτήτως του είδους της ναρκωτικής ουσίας
3ον. Ποιά θεωρείται μικροποσότητα
Εδώ η απάντηση δεν είναι σαφής, αφού ο Νόμος (πάλι σε αντίθεση με άλλα Ευρωπαϊκά κράτη) δεν θέτει συγκεκριμένο όριο στα γραμμάρια που θεωρούνται μικροποσότητες και εξυπηρετούν προσωπικές ανάγκες. Συνεπώς, ο ισχυρισμός ενός κατηγορουμένου ότι η ουσία που κατέχει είναι για προσωπική του χρήση αποτελεί ζήτημα απόδειξης για τον ίδιο και τον Υπερασπιστή του.
Οπότε για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ορισμένα δεδομένα (εμπειρικά και Νομολογιακά, δηλαδή βάσει προηγούμενων Δικαστικών Αποφάσεων, διαμορφωμένα), όπως:
α. Οι προσωπικές ανάγκες του κάθε χρήστη, κάτι που είναι και εντελώς υποκειμενικό. Θεωρείται ότι μια ποσότητα που εξυπηρετεί τις ανάγκες του χρήστη για ένα διάστημα το πολύ 3-4 ημερών μπορεί να κατέχεται αποκλειστικά για δική του χρήση και όχι για εμπόριο. Έτσι άλλες ανάγκες έχει ένας χρόνια εξαρτημένος από την ηρωίνη άλλες αυτός που περιστασιακά κάνει χρήση χασίς.
β. Ένα άλλο κριτήριο είναι το αν ο χρήστης είναι εξαρτημένος, και σε ποιες ναρκωτικές ουσίες. Προφανώς ένας χρόνια εξαρτημένος χρήστης χρειάζεται μεγαλύτερες ποσότητες από το ναρκωτικό στο οποίο είναι εθισμένος, ενώ αν κατέχει ουσίες που δεν χρησιμοποιεί θα μπορούσε να τις κατέχει μόνο για εμπορία. Ιδιαίτερα σημαντική στο σημείο αυτό είναι η ύπαρξη κάποιας (ακόμα και παλιότερης) Ψυχιατρικής Πραγματογνωμοσύνης ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο που πιστοποιεί την εξάρτηση.
γ. Ένα άλλο κριτήριο, τέλος, είναι ο τρόπος που κατέχεται η ναρκωτική ουσία.
Αν μια ποσότητα 5 γραμμαρίων ηρωίνης είναι συνολική, σε ένα σακουλάκι, τότε για έναν εξαρτημένο χρήστη μπορεί να θεωρηθεί ότι κατέχεται για αποκλειστική δική του χρήση. Αν η ίδια ποσότητα βρεθεί «σπασμένη» σε φιξάκια του 1 γραμμαρίου, τότε μπορεί να θεωρηθεί ότι προορίζεται για εμπορία».
δ. Οι αντικειμενικές περιστάσεις, δηλαδή η κατοχή ζυγαριάς, χρηματικών ποσών που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από την εργασία του κατηγορουμένου, η κατοχή περισσότερων κινητών τηλεφώνων είναι στοιχεία που υποδηλώνουν πρόθεση εμπορίας.
4ον. Υπάρχουν ευνοϊκές διατάξεις στο Νόμο περί Ναρκωτικών
ΝΑΙ. Σε γενικές γραμμές, με το Νόμο 4139/2013, όπως ισχύει σήμερα, ο εξαρτημένος χρήστης αντιμετωπίζεται ευνοϊκότερα από τον έμπορο. Καταρχάς πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο χρήστης, περιστασιακός ή εξαρτημένος, εφόσον κατέχει μικροποσότητα η οποία να θεωρείται ότι κατέχεται αποκλειστικά για δική του χρήση, παραπέμπεται για πλημμέλημα, ενώ όποιος καταλαμβάνεται να κατέχει μεγαλύτερη ποσότητα θεωρείται ότι τα κατέχει με σκοπό την περαιτέρω διάθεση, οπότε και παραπέμπεται για κακούργημα. Από κει και πέρα, αν κάποιος είναι εξαρτημένος χρήστης, αυτό προσμετράται ευνοϊκά στο πλαίσιο ποινής που επιβάλλεται.
Επίσης, αν κάποιος, χωρίς να θεωρείται ότι είναι τοξικομανής, συλληφθεί για κατοχή μικροποσότητας, τότε το Δικαστήριο μπορεί να τον θεωρήσει ατιμώρητο (αθώο δηλαδή), εφόσον κρίνει ότι η χρήση από μέρους του ήταν όλως περιστασιακή και ευκαιριακή και δεν θα επαναληφθεί και μάλιστα ανεξαρτήτως ναρκωτικής ουσία.
Αν από την άλλη κάποιος θεωρηθεί εξαρτημένος χρήστης, ότι δηλαδή δεν μπορεί να αποβάλει την έξη της χρήσης ναρκωτικών ουσιών με ίδιες δυνάμεις, συλληφθεί να κατέχει μικροποσότητα η οποία κατά τεκμήριο θεωρείται ότι καλύπτει αποκλειστικά και μόνο τις δικές του ανάγκες, τότε πάλι, με αποκλειστικό κριτήριο την έξη του, κρίνεται ατιμώρητος.
Τέλος, αν κάποιος ο οποίος είναι τοξικομανής κατά την έννοια του νόμου συλλαμβάνεται για κακουργηματικού χαρακτήρα παράβαση και η εξάρτησή του διαπιστώνεται, τότε υπάρχουν ευνοϊκότερες διατάξεις τόσο κατά την προδικασία, όσο και κατά την τελική ποινική του αντιμετώπιση, οπότε και αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης (πλημμέλημα δηλαδή) αντί για ποινή κάθειρξης (δηλαδή κακούργημα).