Η απόφαση αφορά στους 98 νυν και πρώην εργαζομένους του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής, για τους οποίους όταν ήταν συμβασιούχοι, το Ειρηνοδικείο Χαλκιδικής είχε “πει” όχι στην αγωγή διεκδίκησης κομμένων λόγω Μνημονίων, 13ων και 14ων μισθών παρελθόντων ετών.
Συγκεκριμένα, η απόφαση αφορά στους 98 νυν και πρώην εργαζομένους του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής, για τους οποίους όταν ήταν συμβασιούχοι, το Ειρηνοδικείο Χαλκιδικής είχε “πει” όχι στην αγωγή διεκδίκησης κομμένων λόγω Μνημονίων, 13ων και 14ων μισθών παρελθόντων ετών, με το αιτιολογικό ότι, οι αυτές περικοπές, «αποτελούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης».
Ωστόσο το Μονομελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής (ως Εφετείο) – στο οποίο προσέφυγαν οι τότε συμβασιούχοι κατά της απόφασης του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου – δέχτηκε την αγωγή, υποχρεώνοντας τον εναγόμενο Δήμο Σιθωνίας να καταβάλει στον καθένα από τους ενάγοντες ποσά έως και 2.500 €, πλέον του νόμιμου επιτοκίου 6%.
Όπως αναφέρει η Απόφαση: «…Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος που αναφέρθηκαν στο σκεπτικό της εκκαλούμενης προς δικαιολόγηση της συνταγματικότητας της επίμαχης περικοπής του ν.4093/2012 οι οποίοι συνίστανται στην επίτευξη των στόχων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και την αποφυγή του κινδύνου της χρεωκοπίας της Χώρας, δεν αρκούν, κατά τα ήδη εκτεθέντα, για να καταστήσουν συνταγματικά ανεκτές τις συγκεκριμένες περικοπές».
Η υπόθεση αφορά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη του Σωματείου Συμβασιούχων Εργαζομένων Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής, που κατέθεσε αγωγή για λογαριασμό ενενήντα οκτώ (98) μελών του, κατά του Δήμου Σιθωνίας, διεκδικώντας τα δώρα και τα επιδόματα από το 2015 έως και το 2017 (δώρα Χριστουγέννων – Πάσχα, επιδόματα αδείας) η οποία συζητήθηκε στις 18 Απριλίου 2018 στο Ειρηνοδικείο Χαλκιδικής.
Ο Δήμος Σιθωνίας, μη αναγνωρίζοντας την οφειλή, τάχθηκε απέναντι του, αντιδρώντας για την καταβολή των επιδομάτων και δώρων.